من یک مادرم ، من یک معلمم . . .

اول بهمن ماه ، اولین سالگرد تولد وبلاگ «من یک مادرم، من یک معلمم»

از تمامی عزیزان و همکاران محترمی که در این یک سال

با نظرات، پیشنهادات و انتقادات خود مرا همراهی کردند، سپاسگزارم . . .

از اساتید و همکاران گرانقدری که از هیج راهنمایی و کمکی دریغ نکردند ، سپاسگزارم . . .

و از همسر عزیزم برای همفکری ها و همراهی های همیشگی اش ممنونم . . .

و همیشه منتظر نظرات ارزشمند همه ی شما عزیزان هستم . . .

ای کاش باور کنیم

که هر روز آغازیست دوباره برای استفاده از فرصت ها و جبران گذشته ها . . .

و ای کاش بتوانیم از گذشته به جز تجربیات و خاطرات خوبش بقیه را از یاد ببریم . . .

با تشکر از استاد و همکار گرامی جناب آقای مرادی

مدیر توانمند وبسایت علمی - آموزشی - تحصیلی

برچسب‌ها: یک سالگی وبلاگ

+ نوشته شده در دوشنبه ۳۰ دی ۱۳۹۲ ساعت 23:31 توسط یک مادر و یک معلم |

تبریک به مناسبت میلاد باسعادت رسول مهربانی (ص) و امام صادق (ع)

+ نوشته شده در جمعه ۲۷ دی ۱۳۹۲ ساعت 8:41 توسط یک مادر و یک معلم |

دل است و باز، خیال تو را به‌سر دارد . . .

دل است و باز، خیال تو را به‌سر دارد . . . که شب، دوباره ز پس کوچه‌ها گذر دارد

دل است و دیده، چو یک لحظه‌ می‌نهد برهم . . . تو را و حال تو را، باز در نظر دارد

که‌ای تو؟... آه... که‌ای؟ ای پرنده لرزان . . . که جانت از قفس تن، سر سفر دارد؟

اگرچه خاطره‌ها، سخت، گریه‌انگیزند . . . ولی خیال «کبی» ـ گریه بیش‌تر دارد

. . .

شعری بسیار زیبا از محمد جواد محبت

این شعر رو تو وبلاگ یکی از همکارای گرامی خوندم ، خیلی زیبا بود . . .

استاد محمدجواد محبت :

«سال ۱۳۴۶،پنج سال از آموزگاری من در دبستان های روستایی قصر شیرین سپری شده بود . روستای برفی ، در پنج کیلومتری شهر بود وجاده خاکی آن تا روستا دوسه کیلومتری طول داشت .

مردم خانه های خود را اغلب دو اشکوبه (دوطبقه ) می ساختند ...بچه های آبادی به طور مختلط ،در کلاس های اول ودوم و سوم دبستان تحصیل می کردند . غزل داستانی که سال ها بعد ـ در مرور خاطرات ـ سروده شد ، نمایی کوچک و به یاد ماندنی زندگی چند ماهه من در آن روستا است ...»

كبي دانش آموز استاد محبت ، نام اصلي او كوكب از روستای برفی در حوالی قصر شیرین بوده است.

. . .

گذشته است، از آن حال و روزها، سی سال

«کُبی» کجاست؟ خدا از کبی خبر دارد

. . .

متن کامل شعر در ادامه ی مطلب

ادامه نوشته

برچسب‌ها: دل نوشته ها

+ نوشته شده در سه شنبه ۲۴ دی ۱۳۹۲ ساعت 7:52 توسط یک مادر و یک معلم |

تا هستند . . .

دلت که تنگ یک نفر باشد ،

همه هم بیایند کنارت تا خوش بگذرد . . .

و لحظه ای فراموش کنی فایده ای ندارد . . .

تو دلت تنگ است ،

دلت برای همان یک نفر تنگ است که تا نیاید ، تا نباشد،

هیچ چیز درست نمیشود ،

هیچ چیز …

افسوس که بعضی آمدن ها دیگر فقط در خواب است !

. . .

خدا رحمت کنه پدرا و مادرایی رو که دیگه فقط باید تو خواب دیدشون . . .

قدر اون هایی رو که هستند ، تا هستند بدونیم . . .

برچسب‌ها: دل نوشته ها

+ نوشته شده در دوشنبه ۲۳ دی ۱۳۹۲ ساعت 8:8 توسط یک مادر و یک معلم |

مسابقه ی موشک های کاغذی

آپلود عکس

برچسب‌ها: کلاس ششم اندیشمندان 92

+ نوشته شده در دوشنبه ۲۳ دی ۱۳۹۲ ساعت 8:5 توسط یک مادر و یک معلم |

درس 8 علوم ششم - می خواهم بسازم

سلام . . .

اندیشمندان کلاس ششم اندیشمندان ، کاردستی های خود را به حرکت در آوردند.

برچسب‌ها: کلاس ششم اندیشمندان 92

+ نوشته شده در دوشنبه ۲۳ دی ۱۳۹۲ ساعت 8:0 توسط یک مادر و یک معلم |

. . .

روز بگذشته خیالست که از نو آید

فرصت رفته محالست که از سر گردد

کشتزار دل تو کوش که تا سبز شود

پیش از آن کاین رخ گلنار معصفر گردد

زندگی جز نفسی نیست، غنیمت شمرش

نیست امید که همواره نفس بر گردد . . .

خانم پروین اعتصامی

معصفر : زرد رنگ

برچسب‌ها: دل نوشته ها

+ نوشته شده در چهارشنبه ۱۸ دی ۱۳۹۲ ساعت 7:30 توسط یک مادر و یک معلم |

معلم . . .

معلم گفت: بنویس سیاه و پسرک ننوشت.

معلم گفت: هر چه می دانی بنویس و پسرک گچ را در دست فشرد.

معلم گفت: املای آن را نمی دانی؟ و معلم عصبانی بود. سیاه آسان بود و پسرک چشمانش را به سطل قرمز رنگ کلاس دوخته بود.

معلم سر او داد کشید و پسرک نگاهش را به دهان قرمز رنگ معلم دوخت و باز جوابی نداد. معلم به تخته کوبید و پسرک نگاه خود را به سمت انگشتان مشت شده معلم چرخاند و سکوت کرد.

معلم بار دیگر فریاد زد: بنویس...

گفتم هر چه می دانی بنویس...

و پسرک شروع به نوشتن کرد : . . .

ادامه نوشته

+ نوشته شده در چهارشنبه ۱۸ دی ۱۳۹۲ ساعت 7:26 توسط یک مادر و یک معلم

خدای مهربون من . . .

آپلود عکس

آرامش در زندگی یعنی ،احساس حضور خدا در لحظه لحظه ی زندگی . . .

خدای مهربون من ، این آرامش ر و ازمون نگیر. . .

و لحظه ای - حتی لحظه ای - ما روبه حال خودمون رها نکن . . .

خدای مهربون من شکرت . . .

ممنون به خاطر همه چیز . . .

ممنون به خاطر . . .

. . .

و خودت می دونی که از عهده ی شمارش نعمت هات برنمیام. . .

پس کمـکم کن تا یادم بمونه که در لحظه لحظه ی زندگیم ،شکرت را فراموش نکنم . . .

«الحمدالله رب العالمین»

پی نوشت 1-

دکتر الهی قمشه ای :

اگر می گویند ذکر کنید، منظوراین نیست که یک تسبیح دستمون بگیریم وبگوییم: یا الله، یا رحمان، یا رحیم و ... ، اسم ببریم! اینها ذکر نیست. ذکر اینست که او در کل زندگی ما حضور داشته باشه. اگر یک اسم خدا جمیل است، پس باید در معماریمان باشد، توی رفتارهایمان باشد، تو لباسمون باشد تو ظاهر و باطنمون باید باشد، تو صحبت کردنمون باید باشد و . . . . . . . .

برچسب‌ها: خدای مهربون من, دل نوشته ها

+ نوشته شده در شنبه ۱۴ دی ۱۳۹۲ ساعت 23:44 توسط یک مادر و یک معلم |